Շքեղ աշխարհ

Ես դեռ դեռահաս տարիքում հոգնել էի միապաղաղ կյանքից: Իմ օրերը ոնց որ նույնը լինեին, դպրոցից գալիս էի տուն, առանց հոգսերի նստում համակարգչի դիմաց, և մինջև գիշերվա 1 — ը խաղում կամ անցկացնում այնտեղ: Չեմ խափի, թե դա ինձ դուր չի գալիս, քանի որ ես ծնողներիցս առանձին եմ ապրում, դա նրանց որոշումներ, որը ինձ շատ դուր է գալիս, նրանք ինձ ամեն ամիս փող են ուղարկում, իսկ ես ծաղսում եմ ոնց ուզում եմ: Նրանք նույնիսկ չեն էլ հետաքրքրվում, թե ինչ եմ անում, կամել ընթանրապես սովորում եմ, թե ոչ: Բայց այդ միապաղաղ օրերից կուզենաի մի օր շեղվեի, և տեսնել այն, ինչ դեռևս չէի տեսել: Մի օր ես որոշեցի գնալ ման գալու, հագնվեցի և դուրս եկա, մութ գիշեր էր, դուրսը շատ քիչ մարդ կար, և քայլելիս շատ հեռվում մի բան տեսա, մարդու ուրվագիծ որը մոտիկանում էր ինձ, նա մոտեցավ և հարցրեց
-Դու ուզում ես 1 — ժամով հայտնվես մի տեղ, որտեղ դեռ չես եղել
-դե, հիշելով իմ միամաղաղ կյաքը դեմ չեմ լինի
-որ այդպես է, վաղը ժամը 1 — անց կես կլինես այս նույն վայրում, որտեղ հանդիպեցինք
-լավ
Նա բոյով, երկար փայլուն մազերով և դիմակով մի տղա էր, ես չգիտեմ ինչ էի մտածում առաջարկը ընդուլուց առաջ, բայց ապրում եմ մի անգամ, կարելի է իմանալ այդ ուր է ինձ տալենլու: Մյուս օրը ես շտապում էի գնալ նրա ասած տեղը, և ահա ես այնեղ եմ, Սպասելով մի քանի րոպե նա արդեն այստեղ էր, նա ինձ պատմում էր թե ինչ է ինձ սպասում:
-Հիմա ուշադիր լսիր ինձ, այնտեղ որտեղ դու գնալու ես, լինելու է մի ուրիշ աշխարհ, որտեղ ամեն ինչ հնարավոր է, բայց կան մի քանի պայմաններ, որոնց պետք է ենթարկվել, իսկ եթե խաղտես կարող ես այնտեղից չվերդառնալ կամ էլ քեզ կսպանեն, ուղիղ ժամը 3 — ին, դու ասելու ես այս խոսքերը, տուր ինձ մի փոքր ժամանակ և տար ինձ այդ աշխարհ և դու կհայտվես այդտեղ ակնթարորեն:
-Պարզա
-Իսկ հիմա պայմանները, առաջին պայմանը, այդ աշխարհում շատ գեղեցիկ և գրավիչ ծաղիկներ կան, ոչմի դեպքում չպոկես այն և հոտ չքաշես, ուղիղ ժամը 5 — ին դու պետք է վերադառնաս հետ, ասելով հետևալը, վերադարցրու ինձ հետ իմ աշխարհ, և այս ժամացույցը վերցրու և կապիր ձեռքիդ, ու միշտ ժամին նայի, որպեսզի հասցնես:
-Շատ շնորհակալ եմ իհարկե, բայց ինչու հենց ինձ առաջարկեցիք դա
-ես մարկանց տեսքից հասկանում եմ նրա հոգին, քանի որ, դու ուզում էիր նոր բան տեսնել, ես որորշեցի քեզ օգնել
Այդ խոսակցուցյունից հետո, ես պատրաստվեցի արտասանելու այդ խոսքերը, քանի որ ժամն արդեն եկել էր: Ես ասացի դա, և միանգամից հայտվեցի մի ուրիշ տեղ, աչքերիս չեմ հավատում, այս ինչ գեղեցիկ է այստեղ, քաղաքները մեծ, օդում, մեքենաներնել օդով են երթևեկում, աշխարհը շրջապատող այդ գեղեցիկ ծաղիկները, ոնց որ հայտվել եմ մի քանի դար առաջ: Ինձ մոտիկացավ մի շատ գեղեցիկ տղա, երկար սև մազերով և գեղեցիկ դիմագծերով, և հարցրեց:
-Բարև, դու այստեղ ես ապրում
-Չէ ես այստեղ հայտվել եմ քիչ ժամանակով
Մենք զրուցում էինք այդ թեմայով, նա ինձ պատմեց շատ բաներ իրենց աշխարհի մասին, պարզվում է աշխարհում տաս տարի առաջ, 0.5 տոկոսով մարդիկ ծնվում էին այստեղ, միայն շատ բախտավոր մարդիկ էին այստեղ ապրում, 100.000 հոգի, բոլորը գեղեցիկ, առանց հոգսի, բայց այստեղ ոչ մեկ երեխա չեր կարող ունենալ: Այդ տղաի անունը Սյու էր, նա շատ բարի էր և ընկերասեր, քանի որ ինձ մնացել էր քիչ ժամանակ, նա ինձ տարավ մի մեծ ասպարեզ և ասաց:
-Այնտեղ երբ դու մտնում ես, ստանում ես մի ունիկալ կարողություն, և նա միշտ քոնն է, բայց օգտագործել կարող ես միայն այդտեղ
Նրա կարողությունը դա շատ բարձր ցատլեկն էր, կաին և լավ կարողություններ և վատ, նրանը չեի ասի, որ լավն էր: Երբ ես մտա, ինձ տվեցին իմ կարողությունը, դա սառուցով կառավարելն էր, ես կարողանում էի սաույցից պատեր սարքել, և ինչ ուզում էի, դա ինձ թվաց շատ լավ կարողություն և դա այպես էր: Սյուն ասաց, որ դա չիք մարդկանց է ընկնում, բայց իմ բախտը բերեց, և ասաց, որ մարդը եթե ուզում է փոխանակվել կամ էլ ազատվել իր կարողությունից, դիմացինի համաձայվելուց հետո քոնը դառնում էր նրանը: Այդտեղ շատ մարդիկ կաին իրենց կարողություններով, մեկը շատ արագ էր շարժվում, մեկը կայծակով էր կառավարում և ալյն: Իսկ ես սարքում էի սառույցից բաներ ու կոտռում, իսկ Սյուն կարծես նախանձեր ինձ, բայց երբ ես նայեցի ժամին հասկացա, որ արդեն գնալու ժամանակն է, հասկանալով, որ այստեղ դժվար էլի գամ, գնացի և գրկեցի Սյուին, քանի որ շատ կկարոտեմ նրան, և որպես շնորհակալություն նրա համաձայնությամբ տվեցի իմ կարողությունը նրան: Հետո նա շնորհակալություն հայտնես և ասաց, որ այսպիսի լավ ընկեր դեռ չեր ունեցել նա էլ նույնպես շատ կկարոտի և ամուր գրկեց: Եվ ես ասացի, վերադարձրու ինձ հետ իմ աշխարհ ու հայտնվեցի հետ իմ տան մեջ արդեն: Չգիտեմ որախ եմ թե տխուր, որախ եմ որովհետև տեսա նորոթյուն և ամենա շքեղ աշխարհը, որտեղ էլ չեմ լինելու, և տխուր եմ, որ Սյուն ին էլ չեմ տեսնելու..

ՀԱՍԿՔ

Առն միոջ էին երկու որդիք: Մին ի նոցանէ յոյլ էր եւ սնափառ, միւսն (մեւսն)` վաստակասէր եւ հեզ: Եւ մինչ անդրանիկն ամբարտաւան զկծեցուցանէր յոխորտ բանիւք զսիրտ կրտսեր եղբօրն, լուաւ զայն հայր նոցա եւ արկ (էարկ) առակ մի այսպէս.
«Ի ժամանակի յորում հնձողք պատրաստէին զմանգաղս ի հունձս, մի ի հասկացն ամբարձեալ զգլուխ իւր ի վեր` սնափառութեամբ իւիք ծաղր առնէր զայլս` որոց գլուխքն խոնարհեալ կային յերկիր»:
Յայնժամ ոմն ի նոցանէ խօսեցաւ եւ ասէ.
«Թէ էր քո գլուխ ատոք ի ցորեան` ոչ այնքան ի վեր ամբառնայիր զայն»:
«Ի սնամէջ խելապատակս լայնանիստ բնակէ հպարտութիւն»:

Մի մարդ ուներ երկու որդի: Նրանցից մեկը ծույլ ու սնափառ էր, մյուսը աշխատասեր և հեզ։ Եվ մինչ մեծը մեծ մեծ խոսքերով ծաղրում էր փոքրին, հայրը լսեց նրանց և մի առակ պատմեց։ «Մի ժամանակ հնձվորները մանգաղ էին պատրաստում հնձելու համար, մեկը գլուխը բարձրացրեց և ծաղրեց մյուսներին, որոնց գլուխները կախ էին»։ Այդ ժամանակ մեկն ասաց, եթե քո գլուխը լի չլիներ ցորենով, դու չէիր կարողանա գլուխդ այդքան բարձրացնել։ Քո դատարկ գլխում բնակվում է հպարտությունը։

Մարդ և հասարակություն:

Մարդը կենդանիներից տարբերվում է ոչ միայն ֆիզիկապես, այն նայել մտածելակերպով: Եթե մարդը ունի մտածելու և տրամաբանության ունակություն: Մարդ կարող է ավելի լավ տրամաբանել ավելի ճիշտ մտածել, քան կենդանիները: Մարդն տարբերվում է կմախքի դասավորությամբ,գանգի և այլն…: Տարբերվում են խելքով: Մարդիկ ունեն ավելի լավ զարգացած տրամաբանություն, քան կենդանիները: Բայց կան կենդանիներ, որոնք կարողանում են տրամաբանել ինչպես մարդ, օրինակ ագռավը, նրա վրա փորձ են արել որպեսզսի հասկանան նա տրամաբանում է, թե բնազդն է: Փորձերը ապացուցեցին, որ նա մտածելու և տրամաբանության հատկություն ունի: Տարբերվում է ապրելակերպով: Մարդն կարողանում սովորել, զարգանալ, իսկ կենդանիները ծնվում են վայրի միջավայրում,եթե իհարկե իրենք տնային կենդանիներ չեն, ընտելանում են վայրի միջավայրին, սկսում են հարձակվել ու սնվել տարբեր կենդանիներով: Նրանք չեն սովորում այլ մանկուց սկսում են իրենց վայրի կյանքը:

Դպրոցական յոթ առարկա

Բավականին շատ բան կարելի էր հասկանալ այս պատմվածքից և վերլուծել ուսուցչի մտքերը, ես սիրում եմ այն ուսուցչի որը չի գալիս դպրոց կատարում միայն նրա պարտականուցյունը, գալիս և ասում բացեք սա, արեք սա, այլ դասը հետաքրքիր է անցկացնում, չի ստիպում ինչ որ մեկին դաս անել: Այդ պատվացքի մեջ ուսուցիչը ավելի շատ կենտրոնանում էր ոչ թե, ինչ որ առարկայի շուրջ, այլ ավելի շատ կյանքի և հասարակության դասերը շուրջ, դասեր որոնք քեզ պետք կգան մի օր, մտքեր որոնց կարիքը կունենաս: Նրա մտքերից ես մի քանիս հետ համաձայն չեմ, բայց այս արտահայտությանը առավել ևս, ՚Իսկապես, դպրոցական զանգը սովորեցնում է, որ ոչ մի աշխատանք արժանի չէ, որ այն ավարտես, էլ ինչո՞ւ խորապես մտահոգվես ինչ-որ բանի համար՚, Աշխատանքը, եթե դու անում ես սրտանց, պետք է ամեն ինչ անես և ձգտես, որ լավից լավը ստացվի, հանձնվել միշտ էլ կարողես, իսկ միշտ վերև նայել ու գնալ առաջ միշտ չես կարող:

Հանելուկային աշխարհ

Երբևիցե լսելեք, որ ձեզ ինչ որ մեկը կանչում է, բայց ձեր կողքը մարդ չկա: Դուք գտնվում եք երազի մեջ որից չեք կարող դուրս գալ, իսկ ձեր ընտանիքը, ընկերները դա քո երեվակայությունն է, իսկ այդ ձայները որոնք քո անունն են տալիս, դրանք քո հարազատներներն են: Նրանք փորձում են քեզ արդնացնել, բայց չի ստացվում: Պատկերացրեք մեր աշխարհը կարող է խաղ լինել, ձեզ մոտ եղել է դեպքմ, երբ ինչ որ բան եք ուզում անել կամ ասել, և անում եք այդ ամենի հակարակը, և չեք հասկանում թե ինչու այդպես արեցիք: Իսկ եթե աշխարհում գոյություն ունեն 7 միլիարդից ավել մարդ, ովքեր խաղում են մի խաղ որտեղ գլխավոր հերոսը մենք ենք, ամեն մեկը մի մարդով է խաղում: Նրանք խաղում են մեր կյանքը և կառավարում մեզանով, իսկ կյանքի դժվարությունները, դա ամեն մակարդակի վարժություններն են: Մտացեք…

Գազի ճնշում, լաբորատոր աշխատանքներ

նպատակը.

մի քանի փորձերով համոզվել, գազում ճնշում կա թե ոչ, եթե կա ապա այն ինչով է պայմանավորված գազի ճնշումը ինչպես է փոփոխվում գազը բնութագրող մեծություններից կախված

փորձ 1

նպատակը

այս փորձով ցանկանում եմ համոզվել գազում ճնշում կա թե ոչ և ինչով է պայմանավորված

անրաժեշտ սարքեր և պարագաներ

օդահամ կոմ զանգով, բարակ թաղանթով փուչիկ, թել

փորձի ընթացքը

Թելը կապեցի չփքվաց փուչիկով, դրեցի օդահամ պոմպի զանգի տակ: պոմպի միջոցո զանգի տակից օդը դորս է գալիս, հասկանալի է, որ փուչիկի օդը դուրս չի գալիս, քանի ոչ նրա բերանը ես պինդ կապել եմ:

Անսիրտ մարդիկ

Մարդկությունը կորել է, բարի մարդիկ կան և շատ են, բայց այն ժամանակ, երբ ինչ որ մեկը օգնության կարիք ունի, բարի մարդ ասվածը կորում է: Այ օրինակ այսօր ես աշխատանքից դուրս եկա մի չիք զբոսնելու, և տեսա մի թափառական, որը նստած հացի փոխ էր ուզում: Եվ ինչ եք մտածում, նրան մեկը ոգնեց, իհարկե ոչ, ոչմեկ նույնիսկ չկանգնեց նրա կողքով անցնելուց, այդ տեսերանից հետո իմ բարի սրտի կամքն էր նրան օգնելը, ես նրան 1000 յեն տվեցի, ոչ միայն հացի, այլն նաև ինչ, որ սիրտը կկամենար: Նա իր խեղճի հայացքով նայում ինձ այնպես, կարծես հրեշտակ էր տեսել և շատ անգամ շնորհակալություն հայտնում: Մի անգամ ժամը 8 — ին ընկերս եկել էր իմ տուն, ես ապրում եմ 15 հարգում և այդեղից կասես ամբողջ խաղաքն երևում էր, մի մուրացկան այս ցուրտ ձմռանը դուրսը և հադկապես գիշերը գետնին նստած էր, բարակ շորերով և առանց բաճկոն, որ այդպես շարունակվեր նա ցրտից կմահանար այդտեղ: Տեսնելով դա ես սկեսցի ընկերոջս բողոքել այս աշխարհի մարդկանցից, իսկ նա պնդում էր, որ մեր աշխարհում բարի մարդիկ շատ են: Մենք որոշեցինք մի խաղ խաղալ, 100.000 յենի վրա, մինչև օրվա վերջ, եթե նրան մեկը օգնի ընկերս կրում է, իսկ եթե չոգնեն ես: Ես սրտանց ուզում էի, որ նրան մեկը օգներ, բայց ես չեի էլ հավատում, որ դա հնարավոր է, սպասելով ժամը 12 — ին, մնացել էր 1 րոպե, և ես արդեն չէի կասկածում, որ հաղթելեմ եմ, բայց վերջին րոպեին, մի մարդ ոստիկանության հետ, եկան և օգնեցին նրան: դրանից հետո ես տվեցի մեր պայմանավորված փողը և շարունակեցի չսիրել այս աշխարհի անսիրտ մարդկանց

Իմ ընկեր Ցույեն

Ես և իմ ընկեր Ցույեն վազում էինք մեր բակի կանաչ դաշտով և բռնոցի խաղում, նա միշտ ինձանից արագ էր վազում, իսկ ես չէի կարողանում նրան բռնել: Ամեն անգամ բռնոցու ժամանակ ես ուզում էի պահմտոցի խաղանք, քանի որ ես էլ այդ խաղն եմ լավ խաղում, և մենք միշտ վիճում էինք, թե որը հիմա խաղանք: Իմ ամենաչսիրելի ժամանակն այն էր, երբ պահմտոցու ամենակարևոր պահին մայրս զանգում էր և կանչում տուն, ես առանց վիճելու գնում էի, նրա հետ վիճելն անիմաստ էր: Եղել են օրեր, երբ մենք գիշերվա ուշ ժամին տնից աննկատ դուրս էինք գալիս, և գնում զբոսնելու, ես շատ էի սիրում գիշերը ման գալ, բայց քանի որ ինձ ուշ ժամին դուրս չէին թողնում, ստիպված թաքուն էի գնում: Իմ մայրը նրան շատ էր սիրում, ասում էր` նա խելոք և գեղեցիկ տղա է, Ցույեի մայրը` նույնպես: Շատ եմ սիրում նրան և միշտ կսիրեմ, ափսոս դու հիմա ինձ հետ չես և աշխարհում, խոստանում եմ քեզ, ամեն ամիս կգամ, քո գերեզմանի վրա գեղեցիկ ծաղիկներ կթողնեմ, իմ սիրելի ընկեր Յույե:

Future Tenses Exercise

1. We are going to stay with my parents this weekend.
2. Your package will have been sent by 5 o’clock.
3. I will go to do the dance with you!
4. Our Skype call starts at 6pm.
5. The cyclists will have been riding for six hours when they arrive.
6. My friend is visiting in August.
7. If you wash the dishes, I will dry them.
8. We’re so late, they will have eaten dinner before we arrive.
9. The students go back to university in September.
10. Cheer up, everything will get better.
11. It’s dark in here, I will turn on a light.
12. By tomorrow, all the shop will have sold all the new phones.
13. My car is getting repaired, I hope it will be ready by noon.
14. Next week, Billie is flying to Germany to see her father.
15. If you need us, we will be playing football in the park.
16. When you have completed your homework, you can have ice cream.
17. Oh no, the café will not open for another two hours.
18. Everything is planned: we are going to cook lasagne for Sunday’s dinner.
19. By the time they stop performing, the play will have run for three months.
20. Get here soon; I will be waiting by the entrance.
21. Kim will have been living in Belfast for sixteen months this January.
22. Next year, I am moving to France.
23. The train departs at 9:30.
24. Our teacher is going to give everyone individual grades.
25. This time on Friday night, I will be dancing my socks off!
26. On Saturday morning, I will sleep late.
27. Charlie will have spoken to management by the time we get back.
28. My parents are going to drive across the Alps.

Կյանքի ցավ

Ես նստած վագոնի մեջ գնում է իմ ընկերոջ տուն, իմ հետևում նստած էր մի կին և նրա 6-7 տարեկան աղջիկը, որը խաղում էր նրա փափուկ արջուկի հետ: Հանկարծ վագոնը կանգեց, դռների բացվեցին, ներս մտավ մի ոստիկան և 3 տղա, դեմքերը ամբողջությամբ փակված սև դիմակով, պարզ էր արդեն, որ նրանք բռնված հանցագործներ են: Քանի որ երկար ճանապարհ է լինելու, ես հենվեցի և որոշեցի մի քիչ ննջել, չհասցրեցի աչքերս փակել և վագոնի տակ մի քար ընկավ և վագոնը դրխկաց, այդ երեխայի խախալիքը ձեռքից թռավ դեպի այդ հանցագործներից մեկի մոտ, որի անունն Տացու էր, նա կռացավ վերցրեց խաղալիքը, և իր հիասքանչ փայլուն և բարի կապույտ աչքերով նայելով այդ երեխաին մեկնեց նրան խաղալիքը, երեխան շրջվեց և լացելով գրկեց նրա մորը: Իսկ նրա մայրը ասաց, նույնիսկ երեխայի խաղալիքն էիր ուզում գողանալ, Տացուի աչքերը լցված էին տղրությամբ, նրա հայացքը, կարծես ուզում էր ասել, որ նա պարզապես ուզում էր տալ նրան նրա խաղալիքը: Վագոնը կանգնեց, ոստիկանն և հանցագործների դուրս եկան, և երբ արդեն վագոնը կրկին շարժվեց, երեխան լացելով պատուհանից գցեց նրա խաղալիքը, իսկ Տացուն նայում էր այդ ամենին, նրա աչքերը լցված էին ցավով և նա կարծես ուզում էր հուզվել, ինչու հասարակությունը կյանում չի կարող ընդունալ այդպիսի մարդկանց…