Անցյալը մարդու կյանքում կարող է շատ մեծ ճակատագրական դեր խաղալ, Մելիքի պատմությունը բացառություն չեր: Ինչքան էլ նրա կինը ուզում էր զերծ պահել նրան տխուր հիշողություններից, խնդիրը շրջանցել նրանց մոտ չստացվեց: Փորձել ապրել քաղաքացու կյանքով, փոխելով կյանքիտ ապրուստը, պարզապես փոխում է խնդրի գույնը: Առարկայի գույնը փոխելով, փոխվում է միայն տեսքը, բայց կատարող ֆունկցիան մնում է նույնը: Պրոբլեմները կուտակելով վաղ թե ուշ բեռի ծանրությունը կտա իր մասին իմանալ: Կանչող ձայնի որը Մելիքի կյանքի վերջին ձայնա դարձավ, գիտեր նյա խոցելի տեղը, իսկ նա գայթակվելով այդ ձայնից, իր ենթագիտակցությանը թույլ տվեց գերվել և նա դարձավ լավ օրինակ, ինչու պետք է միշտ առաջ նայել:
Պապիկյան Գրիգոր 